Μακρόν, Μελανσόν, Λε Πέν επί ποδός
Γράφει από το Παρίσι ο Μιχάλης Μαυρόπουλος
Όσο πλησιάζει η ημερομηνία των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, μέσα Ιουνίου, τόσο οι υπεύθυνοι των πολιτικών κομμάτων πολλαπλασιάζουν τα διαβήματά τους για να ελκύσουν τους πολυάριθμους αναποφάσιστους εκλογείς. Έτσι, ο εκλεγείς πρόεδρος Μακρόν, η «Ανυπότακτη Γαλλία» υπό τον αριστερό Μελανσόν που συγκέντρωσε σεβαστό ποσοστό ψηφοφόρων στην προεδρική αναμέτρηση του Απριλίου, (22%) και η «Ρεπουμπλικανική Συνάθροιση, Συναγερμός» της ακροδεξιάς Μαρίν Λε Πεν (24%), πήραν ήδη θέσεις στον στίβο, για την κούρσα διεξαγωγής των εκλογών. Η διαλογή των πόλεων για την έναρξη της εκλογικής μάχης ήταν κατά 100% πολιτική χειρονομία. Εντός αυτού του πλαισίου, ο Μακρόν επέλεξε ένα λαϊκό προάστιο, μιμούμενος τον Μελανσόν που λίγες μέρες νωρίτερα, στο ίδιο προάστιο, το Ομπερβιλλιέ (Aubervillier της νομαρχίας Σαιν Ντενίς), ο ηγέτης της «Ανυπότακτης Γαλλίας» είχε απευθυνθεί στους Γάλλους. Ο Μακρόν που εχαρακτήρισε τον Μελανσόν σαν ακροαριστερό, εγνωστοποίσε το δημαγωγικό σε δαπάνες πρόγραμμά του και προέτρεψε τους υποψηφίους τού κόμματός του να μην φεισθούν προσπαθειών να έλθουν σε επαφή με τους ψηφοφόρους τους.
Στο ίδιο προάστιο, που παραδοσιακώς διοικείτο μέχρι το 2020 από το ΚΚΓ, ο Μελανσόν εξέφρασε το πολιτικό πιστεύω της Λαïκής Ένωσης (εκλογική συμφωνία μεταξύ της «Ανυπότακτης Γαλλίας», των κομμουνιστών, των σοσιαλιστών και των πρασίνων. Το Ομπερβιλλιέ, βορεινό των Παρισίων προάστιο, κατοικείται κυρίως από μετανάστες και ταπεινούς εργατοϋπαλλήλους, και είναι γνωστό σαν τόπος γεννήσεως του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή Πωλ Ελυάρ που είχε επισκεφθεί τον Γράμμο τον Ιούνιο του 1949 απαγγέλλοντας το ποίημα «Ελλάδα, ρόδο, τριαντάφυλλο του λογισμού μου». Όπως θα ανέμενε κανείς, ο Μελανσόν συμβούλευσε με δύναμη και πάθος τους Γάλλους να μην δώσουν την ψήφο τους στην Μαρίν Λε Πεν που η εφαρμογή των αντιμεταναστευτικών ιδεών της θα συντελούσε σε παγκόσμιο επίπεδο στην αμφισβήτηση της ανθρωπιστικής παράδοσης την οποία επικαλείται ακόμη Γαλλία.
H εκπρόσωπος της λαϊκής πολιτικής της ακραίας δεξιάς ανέπτυξε την γνωστή στρατηγική της και το μόνο επιχείρημα που αντέταξε στον Μελανσόν ήταν ότι ο τελευταίος διεκδικεί το αξίωμα του μέλλοντος πρωθυπουργού χωρίς να είναι βουλευτής. Ανταπαντώντας την, ο Μελανσόν υπενθύμισε στους εκλογείς ότι τουλάχιστον πέντε Γάλλοι πολιτικοί χωρίς να είναι βουλευτές υπήρξαν πρωθυπουργοί με πρώτο τον στρατηγό Σάρλ ντε Γκολ. Η Λε Πεν, απευθύνθηκε, όπως και ο αντίπαλος της, στους οπαδούς της από το εργατικό προάστιο Ενέν-Μπωμόντ της περιοχής του Πα-ντε Καλέ, κοιτίδα στο παρελθόν των με ταξική συνείδηση ανθρακωρύχων, εμπροσθοφυλακή του παντοδύναμου ΚΚΓ. Σήμερα εκλέγουν και χειροκροτούν την Λε Πέν, διαψευσθέντες από τις υποσχέσεις που δεν σεβάστηκαν ούτε η Αριστερά ούτε το κόμμα που τους έταζε στα χρόνια 1980 λαγούς με πετραχήλια και που το θεωρούσαν σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, άτεγκτο υπερασπιστή της σκληρής ζωής τους. Αποτέλεσμα: άλλαξαν και έβαλαν την σκούφια τους ανάποδα. Αυτή η αλλαγή στοίχισε ήδη ακριβά στο ΚΚΓ χάνοντας πολλούς από τους οπαδούς του, και σήμερα δεν είναι σε θέση να προσφέρει τον προσεχή Ιούνιο πρόσθετες ψήφους στην Λαϊκή Ένωση, μειώνοντας τις πιθανότητες πρωθυπουργοποιήσεως του Μελανσόν.
Έτσι, για μια ακόμη φορά στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού, η ψήφος των απλών ανθρώπων με μικρό εισόδημα θα πάει στράφι ή και το χειρότερο θα επιβεβαιώσει τις προπαγανδιστικές διακηρύξεις των ταξικών αντιπάλων τους περί άχρηστης ψήφου ή το δημαγωγικό «ψηφίστε μας και μετά βλέπουμε». To μετά οι Γάλλοι το βλέπουν ήδη με την γενίκευση της πρόσκαιρης απασχόλησης μερικών ωρών τον μήνα, ιδίως των νέων, και με τις ισχνότατες αμοιβές τους, «επιτυχία» που επιτρέπει στον Μακρόν να καυχάται για την μείωση της ανεργίας. Δεν αναφέρομαι στην ακρίβεια της ζωής, κοινή σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, που επικαλούμενα τον πόλεμο στην Ουκρανία και το κλείσιμο από την Μόσχα της στρόφιγγας του γκαζιού, συντελούν καθημερινώς στον περιορισμό των απαραιτήτων εξόδων μιας μικρομεσαίας οικογένειας.
Σε ένα πιο γενικό πολιτικό επίπεδο, οι υποβληθείσες προτάσεις Μακρόν στην συνεδρίαση του Στρασβούργου αποβλέπουν σε ένα είδος μεταρρυθμίσεως των κανόνων λειτουργίας της Ε.Ε. Πρόκειται π.χ. για την αντικατάσταση της αρχής της ομοφωνίας με εκείνη μιας αόριστης ειδικής πλειοψηφίας. Επί παραδείγματι, μέχρι τούδε, σε περίπτωση ψηφοφορίας για ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής, η συγκατάθεση όλων ανεξαιρέτως των μελών είναι απαραίτητη. Ο Γάλλος πρόεδρος υπέβαλε επίσης την ιδέα δημιουργίας μιας ευρωπαïκής πολιτικής κοινότητος επιφορτισμένης με την μελέτη των συνθηκών, που θα εξετάζει την αίτηση εισδοχής ενός κράτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εν λόγω μακρονική πρόταση έγινε στην βάση των υπαρχουσών συνθηκών δηλ. ότι σήμερα θα ήταν πρώιμο να εισέλθει η Ουκρανία σαν ισότιμο μέλος στην Ε.Ε., θα απαιτούντο δε πολλές δεκαετίες για την ικανοποίηση της επιθυμίας του Κιέβου υποστηριζόμενου θερμώς από τις ΗΠΑ. Είναι ευνόητο ότι η παραπομπή στο απώτερο μέλλον της εισόδου της Ουκρανίας στην Ευρώπη, θα μπορούσε, σαν ένα πρώτο μικρό βήμα, να ικανοποιήσει την Μόσχα η οποία δεν αποκρύπτει την θέληση της να δει την όμορη χώρα να απομακρύνεται προς στιγμή από την πιθανότητα εισδοχής της στην Κοινή Αγορά.
Είναι αξιοπρόσεκτον ότι ακόμα και οι ευρωσκεπτικιστές αμετάπειστοι στην κριτική του Μακρόν, αναγνωρίζουν εμμέσως ότι οι δυο προτάσεις του προέδρου της Γαλλίας , περί μη αναγκαίας ομοφωνίας όλων των μελών σε περίπτωση ψηφοφορίας για διεθνές θέμα και υιοθετήσεως απώτερων χρονικών ορίων για την εισδοχή ενός κράτους στην Ε.Ε., θα διευκολύνει την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Ευρώπης. Το ευελπιστούμε…
