ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΟΥΡΓΙΩΤΗΣ (1930-2021), ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ
Γεννήθηκε στο Λιμένα της Θάσου το μακρινό 1930. Ο πατέρας του ήταν σιδεράς και αμπελουργός και η οικογένεια του βιοποριζόταν δύσκολα, ιδιαίτερα τα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής. Μετά την απελευθέρωση φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας, ζώντας μόνος του στην Καβάλα, όπως όλα τα παιδιά της Θάσου, που ήθελαν να φοιτήσουν σε Πανεπιστήμια. Επίπονη εμπειρία για κάθε παιδί, ακόμη και για τα πολύ σκληραγωγημένα παιδιά της Θάσου.
Ανταποκρίθηκε και πέτυχε να εισαχθεί στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Τέλειωσε με κόπο και στερήσεις τη Σχολή βοηθώντας με κάθε τρόπο τους γονείς του τα καλοκαίρια στ΄ αμπέλια. Στη συνέχεια δούλεψε ως αγροτικός γιατρός στη Νέα Καρβάλη και στον Γέροντα και επέλεξε την Ειδικότητα του Παθολόγου. Εκπαιδεύτηκε στον Ευαγγελισμό της Αθήνας, στην Παθολογική Κλινική του περίφημου καθηγητή Κωνσταντίνου Γαρδίκα, ο οποίος εκπαίδευε με πρωτοποριακή μέθοδο τους φοιτητές του. Γρήγορα ξεχώρισε, εργάστηκε σαν εσωτερικός γιατρός στην κλινική του και ολοκλήρωσε τις σπουδές του με τη διδακτορική του διατριβή, γεγονός σπάνιο για την εποχή.
Και παρά τις μεγάλες ευκαιρείες της πρωτεύουσας, το 1965 επέλεξε να επιστρέψει στο βορρά και να εγκατασταθεί στην Καβάλα, στην πιο κοντινή πόλη στο νησί του. Στην πόλη δημιούργησε το ιατρείο του και στη συνέχεια την περίφημη ομώνυμη Παθολογική κλινική. Κι έτσι στην Καβάλα δραστηριοποιούνταν πλέον τέσσερεις εξαιρετικοί θασίτες γιατροί, ο Θεολογίτης φυματιολόγος Γεώργιος Βασιλικός (1892-1976), ο Ραχωνιώτης ακτινολόγος Κωνσταντίνος Αγγελούδης (1923-2014), ο Σωτηριανός οφθαλμίατρος Στέλιος Παπαστυλιανός (1926-2017) και ο ίδιος. Το νησί μας προόδευε!
Ευτύχισε να δημιουργήσει μια υποδειγματική οικογένεια με τη φαρμακοποιό Βέρα Ρωμανιά με την οποία απέκτησαν τρία εξαιρετικά παιδιά, τη γιατρό Σαπφώ, τον φαρμακοποιό Δημήτρη και το βοηθό φαρμακοποιού Σταύρο.
Διακόνησε υποδειγματικά το επάγγελμα του γιατρού. Ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο της κλινικής του το 1985, όταν ακούραστος επισκεπτόταν τους ασθενείς του στα σπίτια τους. Τον θυμόμαστε ευθυτενή, γελαστό, αληθινό βράχο στην δύσκολη πλεύση της ζωής. Και θα μας μείνει αξέχαστος για τις χαρούμενες στιγμές των χορών της Θασιακής Ένωσης, όταν με το λουρί στο χέρι «περιποιούνταν» με τον αμίμητο τρόπο του τους άντρες μας, τους «γαμπρούς» της Θάσου, όπως τους αποκαλούσε. Γιατί εκτός από γιατρός, για μας τους Θάσιους ήταν κάτι που δεν προσδιορίζεται εύκολα, καθώς η παρουσία του μας χάριζε μία μοναδική αύρα χαράς, αγάπης, σεβασμού αλλά και θαυμασμού, γιατί ήταν πάντα βράχος και για την οικογένειά του, αλλά και για όλους εμάς.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με το βαλιτσάκι του, να τρέχει στους αρρώστους του, ευθητενή, αξιοπρεπή, αγέραστο, υπερήφανο και τόσο πολύ ανθρώπινο, γνήσιο Θάσιο που αγωνίστηκε από μικρός και κατέληξε μεγάλος στην ηλικία, τελευταίος από την τετράδα, σε ίδια ηλικία με τους άλλους δύο(!), αλλά νέος στο σώμα και στη ψυχή!
ΑΓΓΕΛΕ ΓΟΥΡΓΙΩΤΗ, αναπαύσου εν ειρήνη, για μας τους Θάσιους ήσουν πρότυπο!
Σαπφώ Αγγελούδη-Ζαρκάδα
