Ο Δημήτρης Παπουτσής γράφει για τον πόλεμο στην Ουκρανία
12η μέρα του φονικού πολέμου στην Ουκρανία…
Και όσο πληθαίνουν μέρα με την μέρα οι χιλιάδες των θυμάτων, τόσο περισσότερο θυμούνται ορισμένοι το έγκλημα της κατεχόμενης Κύπρου, εδώ και 47 και πλέον χρόνια, ή τους Αμερικανονατοϊκούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, πριν από 20 και πλέον χρόνια…
Στο όνομα φυσικά ενός πατριωτισμού, που τους θέλει να θυμούνται τις ανοικτές πληγές και ανάλογα εγκλήματα του παρελθόντος και καλώς, αλλά δεν έχουν βγάλει άχνα, 12 και πλέον μέρες τώρα, για την ωμή και φονική εισβολή των στρατευμάτων του Πούτιν στη γειτονική χώρα της Ουκρανίας, που της αλλάζει μέρα με την μέρα τα σύνορα της και που επιχειρεί την κατάληψη όλης της επικράτειας της…
Είναι φανερό πλέον ότι γι αυτούς έχει μεγάλη σημασία, σε έναν φονικό, «καταχτητικό» πόλεμο να είσαι με τους καλούς «καταχτητές»… Και όχι με τους άλλους, τους κακούς, τους «φονιάδες των λαών» κλπ… Αλλά ας είναι… Άμα είναι να ισοφαρίσουν οι Ρώσοι τους Αμερικανούς, ή ακόμη και να τους ξεπεράσουν με κάμποσες χιλιάδες νεκρούς στην Ουκρανία, δεν πειράζει…
Και αλήθεια, πού είναι άραγε τα γνωστά εκείνα κόμματα από όλη την «αντισυστημική» πολιτική γεωγραφία, αλλά και οι γνωστές εκείνες συλλογικότητες, που για ψύλλου πήδημα, ακόμη και μέσα στην πανδημία, έβγαιναν καθοδηγούμενοι από τις ίδιες τις ηγεσίες τους για να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους, να το κάνουν και σήμερα εναντίον των άλλων, αυτή την φορά εναντίον των «καλών» φονιάδων των λαών;;;
Αλλά τί ρωτάω;;; Από μια βόλτα στα χρονολόγια πολλών συνδαιτημόνων του facebook των γνωστών αυτών «απόψεων» της βολικής σιωπής και της υποκριτικής ουδετερότητας, είναι «αποστομωτική» η απάντηση τους… Αφηρημένα ευφυολογήματα, γλυκανάλατες αμπελοφιλοσοφίες, εκκωφαντική σιωπή, ή στην καλύτερη περίπτωση κάποια αφηρημένη ευχή για την ειρήνη, ή κάποια φωτογραφία από κάποιο προσφυγόπουλο γενικά όπου γης, θύμα ανάλογων καταστάσεων από το παρελθόν…
Λοιπόν, είναι πιο καθαρή και ειλικρινής η θέση, «είμαι με τον Πούτιν», γι αυτόν και για ‘κείνον τον λόγο… Αυτή η προσχηματική, «ναι μεν αλλά», συμψηφιστική επίκληση άλλων ανάλογων εγκλημάτων της ιστορίας, ή μία επιλεκτική ευαισθησία, ή μία συνειδητή εύγλωττη σιωπή και υποκριτική αφωνία, δεν αντέχεται…
Και κάτι άλλο… Θα πείτε, έστω σήμερα, ορισμένοι, κάποια κουβέντα για την χθεσινή ωμή παρέμβαση-οδηγία της Ρωσικής πρεσβείας στην Ελλάδα, για το τί και ποιό ελληνικό κανάλι θα βλέπουμε εμείς οι Έλληνες εδώ στην Ελλάδα, ή την ωμή επικοινωνιακή επίθεση της επικεφαλής της ρωσικής προπαγάνδας εναντίον της Ελλάδας, ή θα περιμένουμε να τελειώσει η ρωσική σαλάτα, μέρα Καθαρής Δευτέρας σήμερα και μετά να ανοίξετε το στόμα σας;;;
Αλλά τώρα τί τα θέλουμε όλα αυτά, που μας δυσκολεύουν… Ώρα να προγραμματίσουμε να πάμε και λίγο νωρίς σε κανένα τσιπουράδικο, για να σβήσουμε τους καημούς μας, μέρα που είναι… Νωρίς, για να πιάσουμε και κανένα καλό τραπέζι μέσα στην πολύβουη πολυκοσμία…
Και φυσικά, να μην ξεχάσουμε, να βγούμε και καμμία σέλφι, ενώπιος ενωπίω με τα γνωστά παραδοσιακά σαρακοστιανά της ημέρας… Άλλωστε, για όλα τα άλλα από χθες, Κυριακή της συγχώρεσης, με βάση και το εορτολόγιο μας, είμαστε «συγχωρεμένοι»… Έτσι δεν είναι συνάνθρωποι;;;
Δημήτρης Παπουτσής
πρώην Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Καβάλας
