Ουκρανικό δίδαγμα. Θα είμαστε μόνοι
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Ουκρανία, δώσανε την ευκαιρία για ν’ αναδειχθεί και να φανεί μέσα από αυτά η δική μας υπαρξιακή πραγματικότητα.
Από τη μια, ευκαιρίας δοθείσης, είχαμε μια αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας, μέσα από ένα απειλητικό τουρκικό παραλήρημα σχετικά με το καθεστώς των Ελληνικών νησιών, την απαίτηση αποστρατικοποίησης τους κλπ.
Και από την άλλη στο εσωτερικό ένα φιλοαμερικανικό και αντιρωσικό λεκτικό ξέσπασμα γνωστών κέντρων και προσώπων που βρήκανε την ευκαιρία για να ξαναδηλώσουνε την υποταγή τους. Συγκρίνοντας τη κατάσταση στα Ελληνοτουρκικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία βλέπουμε ότι οι διαφορές αλλά και οι ομοιότητες είναι πρόδηλες.
Πρώτον βλέπουμε τι συμβαίνει και τι παθαίνουνε χώρες, όπως η Ουκρανία, όταν αυτές βασίζονται για την άμυνα και ύπαρξη τους σε αμφίβολες φιλίες και συμμαχίες, και σε κούφιες υποσχέσεις για εφαρμογή διεθνούς δικαίου, αντί της δημιουργίας δικής τους αυτόνομης προστασίας και αξιόμαχων ενόπλων δυνάμεων, και της απόφασης για σκληρή απάντηση στη περίπτωση οποιασδήποτε ξένης αμφισβήτησης κυριαρχίας και νομίμων κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Δεύτερο βλέπουμε ότι ήτανε και είναι εντελώς διαφορετικές οι καταστάσεις που οδήγησαν τη Ρωσία στην εισβολή στην Ουκρανία, από αυτήν της τουρκικής εισβολής στη Κύπρο το 1974, που ορισμένοι ανεύθυνα ταυτίζουνε.
Συγκρίνοντας τώρα τη στάση των κρατών, παρατηρούμε ότι ενώ οι λεγόμενες “δυτικές και σύμμαχοι μας χώρες” κραυγάζουνε κατηγορώντας τη Ρωσία ότι έχει εισβάλει στην Ουκρανία, δεν επιδεικνύουν καμία ευαισθησία για την από το 1974 τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου, και τις αποδεδειγμένες καθημερινές απειλές και παραβιάσεις της Τουρκίας εναντίον μας.
Και ενώ αυτό είναι πασιφανή οι ΗΠΑ και ευρωπαίοι συστήνουν, στην Ελλάδα να αποσύρει στρατεύματα της από τα σύνορα και τα νησιά, ώστε να μην αισθάνεται απειλούμενη η Τουρκία! Υιοθετούν το απείρου γελοιότητας τουρκικό επιχείρημα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εξαπολύσει επίθεση ανακατάληψης των μικρασιατικών ακτών από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου!
Έτσι λοιπόν όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι, αυτοί που για κάθε απόφαση τους επικαλούνται, πολιτικές αρχών, το διεθνές δίκαιο και έννομη τάξη, ισονομία κλπ, χρησιμοποιούνε ξεδιάντροπα και κυνικά δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλα για την Ρωσία κι άλλα για την Τουρκία.
Και βλέπουμε το ίδιο χιλιοπαιγμένο έργο. Να πιέζουνε την Ελλάδα, “για το καλό της Δύσης”, για “τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ”, κλπ, να υποκύψει και να συναινέσει και αποδεχθεί τις όποιες τουρκικές απαιτήσεις. Μοιραία πάντοτε οδηγούνε την Ελλάδα οδηγείται σε ένα τουρκικό παζάρι, παραχωρώντας και χάνοντας κάθε φορά κάτι.
Έτσι λοιπόν σήμερα η Ελλάδα με αφορμή τα προηγηθέντα και τις εξελίξεις στην Ουκρανία, πρέπει να πάρει μαθήματα και να βγάλει συμπεράσματα από την αναξιοπιστία και ασυνέπεια λόγων και πράξεων των συμμάχων μας, και που αυτές οδηγούνε. Αποδεικνύεται με κάθε σαφήνεια ότι η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, δεν μπορεί για πάντα ν’ αντιμετωπίζει τα προβλήματα του παθητικά, με το σύνδρομο του “ανήκομεν”, της καλόβουλης δηλαδή αλλά υποταγμένης και” κακοποιημένης πλην τιμίου κορασίδος”.
Αντί το πολιτικό σύστημά μας να διακατέχεται από φοβικά σύνδρομα, επιβάλλεται ν’ αντιληφθεί ότι παγκόσμιες ανακατατάξεις έρχονται με τεράστια ταχύτητα, και θα πρέπει να αναθεωρήσει τη στρατηγική του και να καθορίσει ένα δυναμικό σχέδιο Εθνική επιβίωσης, προετοιμάζοντας τον Λαό για κάποιες απευκταίες αλλά δυνητικές εξελίξεις, λέγοντας του την αλήθεια, ότι απέναντι μας, ανεξάρτητα ηγεσίας της, έχουμε μια χώρα που μας επιβουλεύεται, επιδιώκοντας να μας καθυποτάξει, και να μας υποβαθμίσει σε άβουλο δορυφόρο της.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
