Πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης: Ένα έργο που τα είχε όλα

Γράφει ο Παναγιώτης Φώτου

Τέλειωσε και το έργο της «Πρότασης Δυσπιστίας». Έργο με πολύ παρασκήνιο, με συμφωνίες, με διαφωνίες, με διαπλεκόμενους και κοινωνικούς υπουργούς που τους παραίτησαν για την ευαισθησία τους στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις.

Όλα τα είχε το έργο που παρακολουθήσαμε. Εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα η δικανική ικανότητα του κυρίου Βορίδη που ανέλαβε να στηρίξει το αφήγημα της Κυβέρνησης. Μπράβο του πέτυχε! Ο άνθρωπος αυτός  βρε παιδί μου, μπορεί να σε πείσει ότι αύριο ο ήλιος θα ανατείλει από τη Δύση, τέτοια είναι η δεινότητα του.

Ο κύριος Ανδρουλάκης απέδειξε και η πράξη το επαναβεβαίωσε ότι η διαπλοκή δεν ήταν στη δική του πλευρά αλλά στην απέναντι, ο άνθρωπος απλώς τσίμπησε στο δόλωμα που του έριξε ο «Επιχειρηματίας». Όταν τον στρίμωξαν για διαπλεκόμενο, του έστειλε το σωσίβιο των Κοινωνικών επαφών του με τους απέναντι για να γλυτώσει.

Με συγκίνησε ιδιαίτερα ο Καραμανλής με την ομιλία του. Δε φταίει πουθενά και σε τίποτε ο άνθρωπος. Έκανε τα πάντα, αυτά που μπορούσε βέβαια, για την ασφάλεια των τρένων. Μπορώ να το διαβεβαιώσω και εγώ με υπογραφή.

Τον είδα στην τηλεόραση, μήνες πιο μπροστά από το δυστύχημα, να απαντά λάβρος σε βουλευτή της αντιπολίτευσης που έκανε επερώτηση -άκουσον, άκουσον- για το θέμα της «ασφάλειας» των τρένων. Κατηγορήθηκε ο αντιπολιτευόμενος για υπονομευτής της χώρας σ’ έναν τόσο ευαίσθητο τομέα και μάλιστα σε αναμενόμενη τουριστική περίοδο!

Η εικόνα μου έρχεται καθαρή στη μνήμη, τον κύριο Καραμανλή με ύφος οργίλο να κουνά το δάκτυλο στο βουλευτή και να τον κατηγορεί. Ο άνθρωπος, ο ερωτών, έκανε την ερώτησή του μετά από επέμβαση των εργαζομένων για το σοβαρό θέμα ασφαλείας που υπήρχε στο δίκτυο.

Υπήρξε και παραίτηση υπεύθυνου για την ασφάλεια των γραμμών λόγω αυτής της αιτίας. Αλλά αυτά τα κάνουν οι Συνδικαλιστές. Τους γνωρίζουμε πια, ποιοι είναι αυτοί και ποια τα κίνητρά τους. Ο Κασελάκης πάλι ντυμένος στα χακί και με εφ’ όπλου τη λόγχη, μας είπε ότι δεν έχει εμπιστοσύνη ότι η κυβέρνηση μπορεί να κάνει δίκαιες εκλογές, ζήτησε μάλιστα να γίνουν εκλογές με διεθνείς παρατηρητές.

Μεγάλη η μομφή για τη χώρα και το σώμα των δικαστών μας και τον κατακεραύνωσαν όλοι, ακόμη και μερικοί από τους συντρόφους του. Ο άνθρωπος άκουσε πρώτα την αρμόδια Γενική Εισαγγελέα της Ε.Ε. που μας στόλισε δεόντως.

Παραθέτω ακριβώς τα λόγια της, όπως τα άκουσα από την ίδια: «Μας μπλοκάρουν για να βρούμε την αλήθεια, μας εμποδίζουν από το να ασκήσουμε το δίκαιο, γιατί αν σε απαγορεύουν να κάνεις έρευνα δεν μπορείς να αποκαλύψεις την αλήθεια.

Δυστυχώς η συνταγματική πρόβλεψη που υπάρχει στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Για το λόγο αυτό, το έχουμε ζητήσει και έχουμε στείλει και επιστολή στην Κομισιόν. Αν το έργο είχε ολοκληρωθεί εγκαίρως,  όπως θα έπρεπε, αυτό δε θα είχε συμβεί.

Αυτή η πληγή δε θεραπεύεται δίχως τη δικαιοσύνη (δίχως το νυστέρι της δικαιοσύνης εννοεί)». Αυτά είναι αυτολεξεί τα λόγια της κυρίας Λάουρα Κοβέσι, Γενικής Εισαγγελέας της Ε.Ε.. Ο κ. Άδωνης όμως δηλώνει  ότι η κυρία αυτή δεν έχει καμιά εξουσία απέναντι στις όποιες παραλείψεις των Υπουργών μας και υπερέβη τις αρμοδιότητές της.

Αυτό είπε και ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του. Είμαστε ανεξέλεγκτοι λοιπόν και με τη βούλα του Συντάγματος μας, όχι παίξε-γέλασε. Ο Κασελάκης μπερδεύτηκε: πίστεψε ότι επειδή είμαστε στην Ε.Ε. έχουμε υποχρέωση να ακολουθούμε τους κανόνες της.

Εδώ φίλε μου είναι Ελλάδα και είμαστε μανούλες στα τερτίπια για να ξεφεύγουμε. Δική μας εφεύρεση είναι τα «παραθυράκια» στους νόμους, δεν υπάρχει πουθενά. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πάλι εξέδωσε ψήφισμα, 330 Ευρωβουλευτές ψήφισαν εναντίον μας.

Εγκαλούν τη χώρα μας για έλλειψη δικαιοσύνη, δε λειτουργεί το Κράτος Δικαίου λένε. Στο σκεπτικό αναφέρθηκαν πλήθος εγκλημάτων και παραλήψεων. Υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε εγκεκριμένα κεφάλαια από την Ένωση λένε της Κυβέρνησης.

Είναι Απάτριδες μερικοί Έλληνες Ευρωβουλευτές που οι ψήφοι τους καταμετρήθηκαν σ’ αυτές που μας καταδικάζουν. Ας έκαναν το κορόιδο βρε αδελφέ πρώτη φορά θα ήταν! Και φτάσαμε στο τέλος του έργου  με την ομιλία του Πρωθυπουργό στη Βουλή.

Ένα λόγο που στο πρώτο του δεκάλεπτο και στο τελευταίο πεντάλεπτο, θα το χειροκροτούσα και εγώ μετά μανίας. Ήταν το κομμάτι αυτό του λόγου ενός πολιτικού που προβάλει τη δημοκρατία και τον πολιτικό  πολιτισμό μας.

Τα υπόλοιπα 47 λεπτά ήταν κάτι από τα παλιά, κάτι από τα ίδια. Προσπάθησε πρώτα με ακροβατισμούς να ανατρέψει μια προς μια τις κατηγορίες που είχαν προσάψει στην κυβέρνησή του οι αντιπολιτευόμενοι. Δε ξέρω ποιους έπεισε.

Δίχως καμιά αμφιβολία μπορώ να βεβαιώσω όμως όλους τους βουλευτές του. Τέτοιο χειροκρότημα και τέτοιες εγέρσεις είναι αλήθεια πρώτη φορά είδα. Τελείωσε αφού διαβεβαίωσε αυτούς που τον άκουγαν, πόσο καλά πάει η χώρα μας σ’ όλους τους τομείς και δεν πρέπει να ανησυχούμε όσο κρατά το τιμόνι της χώρας στα χέρια του.

Δεν είπε τίποτε για την αιτία που εξαπέστειλε εκτός κυβέρνησης και Μαξίμου δυο στελέχη βασικά και «παρακοιμώμενους του», δε μας διευκρίνισε πειστικά τι έκαναν αυτοί που ήταν στο ελικόπτερο τη βραδιά εκείνη που λένε ότι πειράχτηκαν τα ηχητικά στοιχεία.

Τσίμπησε όμως τις 159 ψήφους του και ήταν μέσα σε πελάγη ευτυχίας. Δε ξέρω τι εισέπραξαν οι συγγενείς των 57 θυμάτων που ήταν παρόντες στη Βουλή, εγώ όμως έκλεισα την τηλεόραση με μια στυφάδα στη  γεύση.

Ένας πόνος ότι οι ψυχούλες των παιδιών που έφυγαν σίγουρα δε θα είναι καθόλου ευχαριστημένες. Δεν είδαν δικαίωση, δεν ένοιωσαν ότι η απώλεια τους δίδαξε κάτι. Πάλι τα ίδια ψεύτικα λόγια μέχρι την άλλη  απώλεια.

Δεν είναι έτσι όμως γιατί τα Τέμπη έγιναν συμβολισμός. Η κοινωνία βράζει. Μαθητές παρέλασαν φορώντας περιβραχιόνια πένθους, φοιτητές δημιουργούν δρώμενα, γράφονται ποιήματα για τα θύματα από τη νεολαία και τραγούδια. Η νεολαία το πήρε επάνω της και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο. Είναι και η χαροκαμένη μάνα, η κυρία Καρυστινού, που παλεύει για να μη ξεχαστεί το έγκλημα και δε θα ξεχαστεί.

Παναγιώτης Φώτου