Σχολική βία στα σχολεία, του Χρήστου Κελέση

Όλοι πέσαμε από τα σύννεφα ή πάθαμε σοκ, κοινώς σοκαρίστηκε ή Καβαλιώτικη κοινωνία και όχι μόνο από το επεισόδιο (τα περαστικά και την συμπόνια μου στον μικρό μαθητή της τρίτης Δημοτικού) στο 16ο Δημοτικό σχολείο της Καβάλας , σχολείο που αποφοίτησαν και τα παιδιά μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω με όλους αυτούς ή και εγώ να πέσω από τα σύννεφα όπως έπεσε όλη η ελληνική κοινωνία όπως προείπα.

Ή βιαιοπραγία του εννιάχρονου παιδιού από δύο δεκάχρονους δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου. Είναι πια καθημερινό φαινόμενο να ακούμε και να διαβάζουμε για περιστατικά βίας και μπουλιγκ στα ελληνικά σχολεία . Όλοι ρίχνουν το φταίξιμο στους γονείς των δεκάχρονων και στους δασκάλους τους.

Ε ρε γλέντια που γίνονται στο Facebook, τι ανθρωποφαγία και πάλι. Φαντασθείτε και οι γονείς τους να είναι και οικονομικοί μετανάστες τι έχει να γίνει. Λες και τα παιδιά μεγαλώνοντας σε μια τέτοια κοινωνία έχουν διαφορά αν οι γονείς τους είναι Έλληνες ή ξένοι. Μπορεί να ήταν το δικό μου παιδί μπορεί και το δικό σου. Μας φαίνεται όλο αυτό εξωπραγματικό, ανήκουστο θα έλεγα. Όλοι αναρωτιούνται τι παιδιά είναι αυτά, τι τέρατα είναι; τι γονείς είναι αυτοί; τι ανατροφή τους δίνουν;

Φαίνεται ότι όλοι αυτοί που με τόση ευκολία καταδικάζουν τα μικρά αυτά παιδιά και τους γονείς τους ζούνε σε έναν άλλον πλανήτη ή ζούνε ακόμα στην Ελλάδα του 1970.

Ξεχνούν ότι ζούμε στο 2020 μ.χ.

Ξέχασαν να μας γράψουν και να μας πουν τι βλέπουν εδώ και είκοσι χρόνια περίπου όλα τα παιδιά στην τηλεόραση;

Μήπως παιδικά έργα σαν την Λάσυ, Το μικρό σπίτι στο λιβάδι, Την οικογένεια Γουολτόνς;; όπως έβλεπε η γενιά μας.

Μήπως παίζουν παιδικά παιχνίδια; όπως κουτσό, κρυφτό, μηλάκια.

Τα παιδιά όλων μας πια έχουν από 4 ετών εξοικειωθεί με την τεχνολογία. Έχουν ένα κινητό και ένα τάμπλετ στο χέρι για ολόκληρες ώρες. Δεν ενοχλούν εμάς τους γονείς, όπως δεν ενοχλούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες όταν τους προσέχουν πολλές φορές.

Παίζουν παιχνίδια που σαν κύριο χαρακτηριστικό έχουν την βία, όπως και έχουν πολλά σήριαλ και ταινίες στην τηλεόραση. Οι ήρωες τους είναι αυτοί που είναι κακοί αυτοί που δέρνουν χωρίς έλεος χωρίς αιτία έτσι για πλάκα . Ακούμε και διαβάζουμε ότι παιδιά δημοτικών σχολείων παίζουν παιχνίδια που πολλές φορές φτάνουν στα άκρα. Πριν λίγο καιρό μείναμε αποσβολωμένοι όταν μάθαμε ότι ένα 8χρονο κοριτσάκι έγλειψε την τουαλέτα του σχολείου της παίζοντας ένα αθώο παιχνίδι για αυτήν.

Φαντασθείτε να είχαμε και την οπλοκατοχή όπως υπάρχει στην Αμερική. Και μην ξεχνάμε τι γίνεται στην Ευρώπη, στην Αγγλία πριν μερικά χρόνια δύο δεκάχρονοι βασάνισαν και δολοφόνησαν ένα δίχρονο κοριτσάκι, ένας 14 ετών σκότωσε έναν 11χρόνο , και πολλά άλλα τέτοια περιστατικά.

Όπως διάβασα σε πολλά σχόλια από συνανθρώπους μου στους ” τοίχους” του γονέα που έκανε την καταγγελία ή και των sites, όλοι κατηγορούν τους άλλους γονείς λες και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε από εμάς.

Σίγουρα παίζει ρόλο και σε τι οικογενειακό περιβάλλον μεγαλώνει ένα παιδί. Αν ο πατέρας έχει βίαια συμπεριφορά στο σπίτι τόσο με την μητέρα των παιδιών του ή και πως ακόμα συμπεριφέρεται στα παιδιά του.Αντί να κάνουμε την αυτοκριτική μας, στο ότι τα παιδιά μας δεν μεγαλώνουν πια όπως μεγαλώσαμε εμείς. Στο ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ κοιτάζουμε την ευκολία στην ανατροφή των τέκνων μας ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΤΡΕΠΟΥΜΕ στην ανάγνωση βιβλίων, στην μη παρακολούθηση ταινιών με βία ιδιαίτερα στα παιχνίδια που παίζουν στους υπολογιστές και στα κινητά τους.

Ούτε ψυχολόγος, ούτε εκπαιδευτικός είμαι για να συμπεράνω ότι ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΜΌΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΤΟΡΓΉ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ.

Που η καθημερινότητα μας όμως όλα αυτά τα κάνει πολλές φορές δυστυχώς ανέφικτο.

Κουβέντες, πολλές κουβέντες και συζήτηση συνεχής για τα πιο απλά και μερικές φορές μέχρι και με τα πιο σύνθετα, πρέπει να κάνουμε με τα παιδιά μας. Ας τους εντρυφήσουμε από μικρή ηλικία το αίσθημα της αλληλεγγύης και της αγάπης, να μάθουν να αγαπάνε τα παιδιά τον συνάνθρωπο τους  και ας είναι διαφορετικός από αυτούς. Να τους πούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ασχέτως ανατομίας του σώματος, κιλών, ομορφιάς, δέρματος, φύλλου, εθνικότητας, θρησκείας. Ότι και εμείς μπορούσαμε να ήμασταν στην θέση ενός ατόμου με διάφορα προβλήματα υγείας, ενός ρομά, ενός πρόσφυγα, ενός μουσουλμάνου. Να τους μάθουμε από μικρά να έχουν οικολογική συνείδηση, να μην ρίχνουν διάφορα αντικείμενα όπου να είναι, παρά μονάχα να τα πετάνε στους κάδους.Να μην κακομεταχειρίζονται τα ζώα.

Τελειώνοντας μην ξεχάσουμε ότι το παιδί είναι παιδί όπως λέμε στην καθημερινότητα μας, το πρωί μπορεί να μαλώσει με έναν φίλο του με έναν συμμαθητή του και το απόγευμα πάλι να παίξουν σαν να μην συνέβη τίποτα πριν λίγες ώρες.

Υστ. Αν έγινε το περιστατικό όπως κατήγγειλε μέσω του Facebook ο γονέας, πρώτα έπρεπε να απευθυνόταν στους θεσμικούς φορείς και μετά αν δεν ενδιαφερόταν κάνεις ας έκανε την ανάρτηση του στο ανθρωποφάγο Facebook.

Χρήστος Κελέσης