Αυτή είναι η φράση, με την οποία αντιμάχονται όσους καταγγέλλουν την πολιτική των «Ήσυχων Νερών» με την Τουρκία, της Κυβέρνησής μας. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι μια εύστοχη ερώτηση από εκείνους γιατί είναι βέβαιο, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει «Ναι, θέλω πόλεμο», γιατί μια τέτοια απάντηση θα τον κατέτασσε στους εντελώς άφρονες, που τους οδηγεί στην απόφαση τους αυτή η τρέλα.
Έτσι είναι όμως; Σε ποιους απευθύνεται άραγε το παραπάνω ερώτημα, αφού είναι πασιφανές ότι κανείς δεν θέλει τον πόλεμο! Η συγκεκριμένη ερώτηση απευθύνεται σε εκείνους που ανησυχούν για την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης με την επιλογή των «Ήσυχων Νερών», την οποία, όπως δείχνουν τα γεγονότα, εκμεταλλεύεται πλήρως ο αντίπαλος και κάνει κινήσεις στον διπλωματικό τομέα αλλά και στο πεδίο, που ισοδυναμούν με πολεμικές νίκες και μάλιστα στο πεδίο, δίχως μάλιστα να πέσει μια τουφεκιά.
Παραδείγματα πολλά από το παρελθόν αλλά και πρόσφατα. Είναι νίκη διπλωματική για τους Τούρκους, τις απαντήσεις που πήρε ο κ. Μητσοτάκης τόσο από την κ. Μελόνι της Ιταλίας, όσο και από τον νέο Καγκελάριο της Γερμανίας, ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των 800 δις είναι απαραίτητη και θα γίνει οπωσδήποτε.
Τα γεγονότα στην Κάσο συνηγορούν ότι και στο πεδίο υπερασπίζεται δυναμικά τις θέσεις της η Τουρκία. Αυτά βλέπουν λοιπόν αυτοί που «θέλουν τον πόλεμο» και ανησυχούν.
Με βεβαιότητα επαναλαμβάνουμε ότι δε θέλει πόλεμο κανείς αλλά τους φοβίζει τους ανθρώπους ο εφησυχασμός των κυβερνόντων και τα κέρδη που αποκομίζουν οι Τούρκοι από τα ήρεμα νερά.
Νομίζω ότι είναι πασιφανές, ότι αν καταγγέλλονταν εμφανώς, ότι η χώρα αυτή στρέφεται καθαρά ενάντια στην Ελλάδα, δε θα αποκόμιζε τόσα κέρδη σ’ όλους τους τομείς. στρατιωτικές της εγκαταστάσεις το δείχνουν καθαρά ότι προετοιμάζεται για εισβολή στη χώρα μας, όπως ο αποβατικός της στόλος απέναντι από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου
Οι σταθμεύσεις του στόλου της των drones και των καμικάζι στην Κεσάνη της Ανατολικής Θράκης και στα Δαρδανέλια, έναν έχουν στόχο: την Ελλάδα.Όλα αυτά δεν καταγγέλλονται για να γνωρίσουν οι της ΕΕ και της Αμερικής και αίρουν μια μια τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς που είχαν τεθεί στο παρελθόν από αυτούς, στους Τούρκους για την επιθετικότητά της ενάντια στη χώρα μας.
Τώρα που εμείς τα βρήκαμε με τους Τούρκους, γιατί να μην κάνουν και αυτοί τις κερδοφόρες μπίζνες τους μαζί τους; Αυτά βλέπουν οι Έλληνες εκείνοι, μεταξύ των οποίων και πρώην Πρωθυπουργοί της χώρας από τη ΝΔ και ανησυχούν.
Τρομάζουν όλοι αυτοί με τον εφησυχασμό και ζητούν σωστή προετοιμασία για πόλεμο, για να μη γίνει πόλεμος και υπερήφανη στάση απέναντι στις προκλήσεις. Για τον λόγο αυτόν επικροτούν τους εξοπλισμούς που κάνει η χώρα μας, αγαπάνε την πατρίδα και το φιλότιμό τους.
Δεν μπορεί να ανεχθεί την διεθνή απαξίωση της Ελλάδας παντού… Στον Ερτογάν δώσαμε την εικόνα του ειρηνοποιού με τα ήρεμα νερά. Έναν ηγέτη που στον περιβάλλοντα χώρο της χώρας του αλλά και μακρύτερα, έχει διεξάγει πολέμους μ’ όλες σχεδόν τις χώρες που συνορεύουν με την Τουρκία εκτός της Ελλάδος.
Τον άνθρωπο αυτόν εμείς ον χρίσαμε ειρηνοποιό με τα ήρεμα νερά μας. Ο πλανητάρχης επικοινωνεί σχεδόν καθημερινά μαζί του τηλεφωνικά και δε χάνει ευκαιρία για να εξάρει τα ηγετικά του προσόντα και τα κατορθώματα του.
Το δικό μας πρωθυπουργό τον έχει σε καραντίνα. Ας δούμε όμως και πόσο ήρεμα είναι αυτά τα νερά. Πράγματι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν πετούν πλέον τα αεροπλάνα μας για αναχαιτίσεις στον ουρανό του Αιγαίου.
Στα νερά του Αιγαίου όμως γίνεται ο μεγάλος χαμός. Καθημερινές παραβιάσεις των συνόρων και με τα αλιευτικά τους που έχουν αποθρασυνθεί, εισβάλουν και καρπώνονται τα αλιεύματα των δικών μας ψαράδων, ακόμη και μέσα στα έξι μίλια…
Οι καταγγελίες καθημερινές από τους Έλληνες αλιείς. Εμείς δεν αντιδρούμε στο πεδίο και η Τουρκία κατοχυρώνει με το έτσι θέλω δικαιώματα. Για όλα αυτά ανησυχούμε, ασφαλώς και δεν θέλουμε πόλεμο, και περισσότερο από όλους δεν θέλει πόλεμο η ίδια η Τουρκία, γιατί γνωρίζει…
Εξάλλου, γιατί να κάνει πόλεμο, αφού κερδίζει δίχως να ρίξει μια τουφεκιά μόνο με την προβολή της δύναμής της. Αυτό εξοργίζει εμάς, τους άλλους οι φοβίες των κυβερνώντων και η υποχωρητικότητα τους…
Παναγιώτης Φώτου
