Αντικρίζοντας την πραγματικότητα: Γράφει ο Θωμάς Καρακάσης

ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Με την είσοδο του 19^ου αιώνα, είχε και με την Ελληνική επανάσταση του 1821, είχε αρχίσει η διάλυση της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αυτή η διάλυση ολοκληρώθηκε πάλι εξαιτίας της Ελλάδας, με τους νικηφόρους πολέμους των 1912-1913 και συνέχεια 1914-1918, που οδήγησαν αρχικά στη Συνθήκη των Σεβρών(1920), και μετέπειτα στην οριστική της Λωζάνης (1923).

Με την είσοδο του 21^ου αιώνα, στο εσωτερικό της Τουρκίας, γίνεται μια τεράστια μεταβολή , και τη θέση της ολοκληρωτικής κεμαλικής ιδεολογίας, η οποία στηρίζεται στο φυλετικό εθνικισμό, δηλαδή στην ανωτερότητα της τουρκικής φυλής, πήρε η ιδεολογία του Ισλάμ, με την ήπια μορφή του, αρχικά, περίπου μέχρι το 2013 (κίνημα Γκιουλέν), και στη συνέχεια με την εκδήλωση και επιβολή ενός ισλαμιστικού θρησκευτικού ολοκληρωτισμού, στη θέση του φυλετικού ολοκληρωτισμού.

Η κεμαλική Τουρκία είχε φορτωμένες στην πλάτη της τις γενοκτονίες των χριστιανών (Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων), τις σφαγές και τους εκτοπισμούς των Κούρδων, την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την εθνοκάθαρση των εγκλωβισμένων στη κατεχόμενη Κύπρο.

Είχε φορτωμένες στην πλάτη της θεωρίες που ενστερνίστηκε η συντριπτική πλειοψηφία της τουρκικής σουνιτικής κοινωνίας ότι οι Αρμένιοι, οι Έλληνες και οι Αλεβίτες έχουν στις φλέβες τους βρώμικο αίμα, ενώ των Τούρκων το αίμα ήτανε καθαρό, δημιουργώντας την πιο φανατική και μισαλλόδοξη κοινωνία στην ανθρωπότητα, μια πραγματική ατομική βόμβα για την ουσιαστική συνεννόηση των λαών και την ειρήνη στο εσωτερικό της Τουρκίας και στην ευρύτερη περιοχή.

Στη συνέχεια οι νεοοθωμανοί του Ερντογάν, και ενώ στα πρώτα χρόνια της εξουσίας τους, δείχνανε περισσότερο δημοκρατικοί, στη συνέχεια υπερασπίζονται με θρησκευτικό φανατισμό τα εγκλήματα των κεμαλιστών, δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένοι και έτοιμοι να κάνουν τα ίδια και χειρότερα, οδηγώντας έτσι την Τουρκία σε ακόμα χειρότερα μονοπάτια. Βάλανε στην ουσία βόμβα στην ειρήνη και τη συνεννόηση των λαών που ζουν στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και των λαών που ζουν στις χώρες της περιοχής.

Απόδειξη των παραπάνω είναι η αποσταθεροποιητική και ανθελληνική τους πολιτική στη Θράκη, όπου οδηγούν μέρα με τη μέρα στον πλήρη εκφασισμό τους Έλληνες μουσουλμάνους, κατευθύνοντας με όργανα τους σε μια βάρβαρη παραβίαση των δικαιωμάτων των Πομάκων, των Ρομά και των δημοκρατικών στοιχείων της τουρκογενούς κοινότητας της Ελληνικής Θράκης.

Απόδειξη αποτελεί η ισλαμορατσιστική πολιτική της στα Σκόπια, το Κόσοβο, τη Βοσνία και την Αλβανία.Απόδειξη αποτελεί και η συμμετοχή της στα εγκλήματα που γίνονται στη Συρία εναντίον των χριστιανών και των αλαουιτών από φανατικούς δολοφόνους σουνίτες, τους οποίους φιλοξενεί, εκπαιδεύει και εξοπλίζει η Άγκυρα.

Όλα αυτά αποτελούν απόδειξη ότι το αυγό του φιδιού θα παραμείνει για χρόνια ανοικτό στην περιοχή μας, μεταμορφωμένο από εθνοφυλετικό σε ισλαμοθρησκευτικό.Με αυτούς λοιπόν τους διαχρονικά εχθρούς των γειτόνων τους (Ελλάδα, Κύπρος, Συρία, Κούρδοι, Ιράκ, Ισραήλ, Αίγυπτος, Αρμενία), ορισμένοι στην Ελλάδα, και κατηγορώντας αυτήν για «μαξιμαλιστικά αιτήματα», που πρέπει να εγκαταλείψουμε, πιέζουνε αυτήν να καθίσει στο τραπέζι και «να λύσουν οι δυο χώρες μόνες τους τα θέματα τους».

Όπως είναι γνωστόν από το 1976 η Ελλάδα καλεί τη Τουρκία να επιλύσουνε ένα μόνο θέμα, που δεν έχει λυθεί μέσα από τις διμερείς και διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες. Αυτό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, μεταξύ των δύο χωρών, αν και τώρα  στην ουσία μοναδικό για επίλυση είναι της ΑΟΖ. Εδώ πρέπει να θυμίσουμε ότι το θέμα της ΑΟΖ η Τουρκία το έχει λύσει από το 1986 με τις χώρες του Ευξείνου πόντου.

Και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα σε αποστάσεις και νησιά, από το Διεθνές δίκαιο. Όσον αφορά όμως την Ελλάδα τα θέματα που βάζει στο διάλογο για επίλυση αφορούνε:

1.Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Ήταν (και μάλλον παραμένει) το μοναδικό θέμα που και η Ελλάδα αναγνωρίζει ως διαφορά μεταξύ των δύο χωρών.

Επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Συνοδεύεται από την απειλή χρήσης βίας εκ μέρους της Τουρκίας σε περίπτωση άσκησης των νομίμων δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο (ετέθη το 1974).

2.Αποστρατικοποίηση ,των ανατολικών νησιών του Αιγαίου (ετέθη μεταξύ 1964-74), ενώ απέναντι τους βρίσκεται απειλητικά η 1^η τουρκική στρατιά με χιλιάδες αποβατικά σκάφη.

3.Σμίκρυνση του από το 1931 εναερίου χώρου, των  10 ν.μ. στα 6 ν. μίλια, όσο δηλαδή και το εύρος των χωρικών υδάτων,  (ετέθη το 1975), και ενώ έχουμε νόμιμο δικαίωμα στα 12 ν. μίλια.

4Σμίκρυνση των ορίων ελέγχου του FIR Αθηνών, σε όφελος αυτού της Κωνσταντινούπολης (ετέθη το 1974).

5.Τα όρια ευθύνης Ζώνης Έρευνας και Διάσωσης στο Αιγαίο να περιορισθούνε μόνο στα 6 ν. μίλια, και όλο το υπόλοιπο να είναι τουρκικής αρμοδιότητας. (ετέθη το 1979).

6.Επιχειρησιακά όρια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με εκτός ασκήσεων νησιά που η Τουρκία ζητά να αποστρατικοποιηθούνε. (ετέθη το 1974).

7. Η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί απροσδιόριστου αριθμού μικρών νησιών στο Αιγαίο. ( 8, 12, 108… όσα θέλει ο καθένας ζητά). Επρόκειτο για τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» (ετέθη το 1996).

8.Αμφισβήτηση της ύπαρξης ελληνικής υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ  στην Ανατολική Μεσόγειο που σχηματίζουν το Καστελόριζο, η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κάσος και η Κρήτη καθώς και αμφισβήτηση του συνόλου της κυπριακής ΑΟΖ,  (ετέθη το 2011).

Εάν υποχωρήσουμε και δώσουμε οτιδήποτε περισσότερο από τη μεταξύ μας οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, αμέσως δημιουργεί προϋποθέσεις για ακόμη μεγαλύτερες συνεχόμενες απώλειες.

Υπάρχει ή μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι η Τουρκία συμφωνώντας σήμερα π.χ. στα 4 που ζητάει, δεν θα επανέλθει σε λίγο καιρό, και εμείς όντες περισσότερο αδύναμοι εσωτερικά , και αναξιόπιστοι διεθνώς, να απαιτεί και άλλα, και άλλα; Ως εκ τούτου και γνωρίζοντας πλέον ποιον έχουμε «κακό γείτονα», ας φροντίσουμε ώστε να μην δίνουμε στη Τουρκία τη δυνατότητα να μας απειλεί και να μας εκβιάζει.

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ