Απαραίτητη η γνωριμία των πολιτών με το αρχαίο πνεύμα

Κείμενο του Δαμιανού Λαμπρινού

Ένας ακόμη  «καρπός» των άγονων ημερών μας , η εννοιολογική σύγχυση, μαστίζει κάθε έκφανση ιδιωτικού και δημοτικού βίου. Η κατάφωρη αδυναμία μας να ονοματοδοτήσουμε  τα διάφορα παρατηρητά φαινόμενα, συνιστά ανικανότητα κατανόησης τους. Φυσικά η σημερινή λεξιλογική ένδεια αποτελεί βασικό παράγοντα. Εντούτοις, το μείζον της υπαιτιότητος της άγνοιάς μας κατέχει η αδιαφορία μας. Αρνείται ο σημερινός πολίτης να κοπιάσει για την γνώση αρνείται πεισματικά να έλθει σε επαφή με την βαθύτερή ουσία των όντων. Ο άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα –όσον  αφορά στον μέσο πολίτη –δεν θέλει να επίσταται των πραγμάτων, αλλά προτιμά να μετέχει μόνο σ΄ ό,τι του υπόσχεται πρόσκαιρή ευχαρίστηση -εφήμερη ηδονή.  Ο σύγχρονος άνθρωπος –«ο εξελιγμένος» και  «φιλοπρόοδος» -δεν ζει με ιδεολογία, δεν κατευθύνει τις πράξεις του σύμφωνα με κάποιο σκοπό και αυτό γιατί καθιστά την ζωή του υποφερτή ζητιανεύοντας μικροαπολαύσεις. Η παραγωγή έργου είναι γι΄ αυτόν υποχρέωση και η χαλάρωση επιθυμία παγία. Η πολιτεία καθυπαγορεύει αναίσχυντα με τους υπολειτουργικούς θεσμούς, την υποταγή στην φαυλότητα. Έχει απολέσει το ελληνικό κράτος την αυθυπαρκτική του αξία έχοντας ενσωματωθεί πλήρως στις δυτικές επιταγές, δεν υφίσταται πλέον ενιαίος ιδεολογικός κορμός, δεν υφίσταται η ομόνοια και η κοινωνική συνοχή.

Ωστόσο, τα αειπαριστάμενα  αυτά προβλήματα δεν κομίζουν απαραίτητα την τελική συντριβή, εφόσον υπάρχουν ακόμη πολίτες που επιδιώκουν την άμεση ανάσχεσή τους. Κατ΄αρχάς μέσω της εκ νέου καθιέρωσης επιμορφωτικών  προγραμμάτων(π.χ κοινωνικό πανεπιστήμιο, ακαδημία πολιτών παλαιότερα)  στην πόλη μας δίνουμε τη δυνατότητα συγκρότησης δημιουργικών συλλογικοτήτων των οποίων η δράση μόνον ωφέλιμή θα ήταν για εμάς. Ή ακόμη η απευθείας ανάθεση από τον Δήμο, σε τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους π.χ.(Χωρἀφας, εξωραϊστικός Παναγίας, Αγίας Βαρβάρας) σχεδίων τοπικού καλλωπισμού (αναμόρφωση πάρκων. δημιουργία τοιχογραφιών) θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην περαιτέρω δραστηριοποίηση. Γενικότερα, έχω την γνώμη πως το αίσθημα της ευθύνης προϋποθέτει δυνατότητα διαχείρισης, συνεπώς οι πολίτες αποκτώντας δυνατότητες άμεσης επέμβασης στον τόπο που ζουν θα αποκτήσουν περισσότερη ευθύνη, και κατ΄αυτόν τον τρόπο θα επιδιώξουν την συλλογική βελτίωση απότοκο της οποίας είναι  η ατομική, η οποία σταδιακά θα οδηγήσει στην εμβριθέστερη ενασχόληση με τα γύρω φαινόμενα, για την κατανόηση των οποίων απαιτείται ο ελεύθερος στοχασμός ,όπλο ακαταμάχητο ενάντια στην  επιπολάζουσα  εννοιολογική κρίση που αναφέραμε στην αρχή.

Στο πλαίσιο αυτό της βαθύτερης κατανόησης, σκόπιμη θα ήταν η καθιέρωση διμηνιαίας ανοικτής προς όλους ομιλίας του συλλόγου φιλοσοφίας «συν Αθηνά» της οποίας κύριο στόχο θα αποτελεί η «μὐηση» των πολιτών στους βασικούς μηχανισμούς της λογικής σκέψεως και δευτερευόντως η γνωριμία των πολιτών με το αρχαίο πνεύμα του οποίου είμαστε αποκλειστικοί κληρονόμοι. Κατόπιν, δε, διανομές βιβλίων σε συνεννόηση με τοπικά βιβλιοπωλεία σε επιλεγμένα σημεία της πόλης, νομίζω πως συνιστά μέτρο αρωγό στην γνωστική αναβάθμιση. Η καθολική παρακμή που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της προσωπικής απροθυμίας να ανανεωθούμε, να γκρεμίσουμε τον παλιό άνθρωπο τον καιροσκόπο και ατομιστή και να ενδυθούμε τον νέο.

Η δημοκρατία μας   βασίζεται στον ελεύθερο διάλογο, την λογική κρίση και την ηθική αρετή, αξίες προαιώνιες στις οποίες πρέπει όλοι να μετέχουμε. Δεν χρειάζονται  ιδιαίτερα μέσα για να  επιδιώξει κανείς να γίνει καλλίτερος, αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως κάτι τέτοιο είναι εύκολο, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να επιδιωχθεί σε επίπεδο συλλογικό∙ γεγονός που το καθίστα διαδικασία ευχάριστη και εποικοδομητική.