Δίχως τέλος

Στους επάνω ορόφους φαίνεται ότι περισσότεροι από έναν έχουν αρχίσει να φιλτράρουν την ιδέα ότι πρόκειται να βγούμε από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο Pierpaolo Sileri, υφυπουργός στο υπουργείο υγείας, προφητεύει ακόμη και την ημερομηνία: 31 μαρτίου (δεν είναι η ώρα προς το παρόν). Ακόμα κι αν είναι έτσι, γράφει ο Enrico Euli, θα ήταν ανόητο να σκεφτούμε ότι θα φύγουμε από το κύκλωμα των συνεχών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Η επιστροφή στην «κανονικότητα» δεν ενδείκνυται για εκείνους που είναι ψηλά, με λίγα λόγια για τους ιθύνοντες, αυτούς που διοικούν. Η καταστροφολογία είναι μια τεράστια πηγή κέρδους και δύναμης, εξουσίας

Κάποιος αρχίζει να φιλτράρει την ιδέα και την είδηση ​​ότι πρόκειται να φύγουμε από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο Πιερπάολο Σιλέρι (υφυπουργός στο υπουργείο υγείας) προφητεύει επίσης την ημερομηνία: 31 μαρτίου. Ας είναι. Αλλά πρέπει να αμφιβάλουμε.

Ακόμη κι αν είναι έτσι, δεν θα βγούμε από το κύκλωμα των συνεχών καταστάσεων εξαίρεσης και των συνακόλουθων, νέων και πάντα δικαιολογημένων «καταστάσεων έκτακτης ανάγκης». Λόγω αδυναμίας ή/και απροθυμίας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα: οι πολιτικοί στην πραγματικότητα έχουν κάθε συμφέρον να μας κάνουν να ζούμε σε μια μόνιμη κατάσταση εξαίρεσης. Συνέβη, για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες, με την εκλογή στο Quirinale: δημιουργείται μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης (για να μην έχουμε αρχηγό κράτους μέσω των συνηθισμένων οδών) και πάμε στο encore του Mattarella, δικαιολογώντας το με την ανάγκη να παραμείνουμε σταματημένοι, δεδομένης της γενικότερης κατάστασης έκτακτης ανάγκης (οικονομία, Covid, Pnrr, κ.λπ.…). Έκτακτη ανάγκη καλεί έκτακτη ανάγκη, ασταμάτητα.

Η επιστροφή στην «κανονικότητα» δεν είναι κατάλληλη για όσους βρίσκονται στην κορυφή, που διοικούν, με λίγα λόγια για τους ιθύνοντες, και δεν θα είναι εκεί: οι συνήθεις κανόνες της δημοκρατίας και της κοινωνικής ζωής δεν είναι πλέον συμβατοί με την ταχύτητα και τις ανάγκες της αγοράς, των ΜΜΕ, της πολιτικής η οποία »παίρνει τις αποφάσεις”.

Και η πιο αποφασιστική απόφαση είναι ακριβώς αυτή της επιβολής της κατάστασης εξαίρεσης. Επομένως, η έκτακτη ανάγκη είναι και θα είναι η κανονικότητα.

Ελάχιστη σημασία έχει για αυτούς που μας ελέγχουν και μας εξουσιάζουν πως – σε κάποια στιγμή – όλα θα ξεφύγουν από το χέρι και θα είναι πολύ αργά για να διαχειριστούμε τις καταστροφικές διεργασίες με αυτές τις μεθόδους, που είναι και οι ίδιες καταστροφικές. Λίγη σημασία έχει αν θα φάμε δικτατορίες, πολέμους και ρύπανση. Η καταστροφολογία, αυτή τη στιγμή, αποδίδει.

Το μέλλον μπορεί να περιμένει.

Ο Enrico Euli είναι ερευνητής στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κάλιαρι. Έχει εκδώσει διάφορα κείμενα, το τελευταίο είναι το Παριστάνοντας το νεκρό, Fare il morto για τον Sensibili alle foglie.

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος     comune info