Η φιλοπολεμική κούρσα των ευρωπαϊκών ελίτ καταδεικνύει πώς τα χρόνια της ενιαίας νεοφιλελεύθερης σκέψης μείωσαν κάθε ικανότητα για ανεξάρτητο βλέμμα, ανεξάρτητα από το αν οι οικονομίες των χωρών της ΕΕ καταρρεύσουν, δεν έχει σημασία αν η αποστολή όπλων (και μεταμφιεσμένων μισθοφόρων;) μας μεταμορφώσει σε de facto συμπολεμιστές, συμβάλλοντας στο να γίνει όλο και πιο στενό το μονοπάτι των διαπραγματεύσεων και διακινδυνεύοντας να προκαλέσει μια διεύρυνση της σύγκρουσης μέχρι ολοκληρωτικού πολέμου. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ στέκονται πάνω από όλα, σε μια σθεναρή υπεράσπιση της ιδεολογίας μιας ολοένα και πιο γεροντικής Δύσης και ανίκανης να αναγνωρίσει το γεγονός ότι η δυστυχία και οι μιζέριες της αντιστοιχούν στις ευθύνες της.
Σε μια εποχή που ακόμη και ο πιο κυνικός αστός ευρωπαίος στοχαστής θα καταλάβαινε ότι τίποτα δεν έχει να κερδίσει από αυτόν τον πόλεμο και ακόμη και η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον να εμποδίσει την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως έχει δείξει επανειλημμένα, οι πολιτικοί οι δημοσιογράφοι και οι ελίτ στοχεύουν να αυξάνουν συνεχώς την ένταση, δεν είναι ξεκάθαρο για ποιο σκοπό, αν όχι με την ελπίδα ότι η Ομοσπονδία θα θρυμματιστεί, ελπίζοντας να καταναλώσουν το μερίδιό τους από τα λάφυρα σε αυτό το ενδεχόμενο. Είναι ένα εξαιρετικά ριψοκίνδυνο παιχνίδι, ένα ηλίθιο στοίχημα, το οποίο θα απολαύσουν μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η απεγνωσμένη προσπάθειά τους να διατηρήσουν την ηγεμονία της σημαίας με αστέρια και ρίγες με κάθε κόστος.
Όλοι τρέχουν πρόθυμα να φορέσουν το κράνος, και ο ιδεολογικός εξοπλισμός για την οικοδόμηση της κοινωνικής συναίνεσης γύρω από την οργουελιανή ιδέα ότι «ο πόλεμος είναι ειρήνη» λειτουργεί ήδη μεταξύ της αυξανόμενης ρωσοφοβίας με άρωμα Μακάρθι και της έκκλησης για μάχη για την ελευθερία, την δυτική και καπιταλιστική φυσικά.
Στις τάξεις των «ατλαντιστών πάση θυσία» επιστρατεύονται και αυτοί που μέχρι πρόσφατα μοιράζονταν ψωμί και αλάτι με τον Πούτιν και τη συμμορία των ολιγαρχών του. Αλλά αν ο θείος Σαμ καλεί στην τάξη τότε σταματάς να παίζεις και όλοι είναι έτοιμοι να απαντήσουν «ναι κύριε», «sissignore», ‘ναι σε όλα‘.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δέκα χρόνια που μια παγκόσμια οικονομική κρίση ξεφορτώνεται πάνω μας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αναστατώνοντας βίαια τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, καθιστώντας τις ληστρικό έδαφος για πολυεθνικές και καπετάνιους της συμφοράς. Αυτή τη φορά δεν μιλάμε «μόνο» περί καύσης κεφαλαίων, μείωσης του κόστους εργασίας, καθιστώντας τους ευρωπαίους πειθαρχημένους και η υπάκουους, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη φυσική καταστροφή των σωμάτων, την ολοκληρωτική καταστροφή εδαφών, και οι άνανδροι που μας κυβερνούν δουλεύουν ώστε η κλίμακα της σύγκρουσης να καταστεί οξύτερη.
Εδώ είμαστε, αλλά ποια Ευρώπη; Στο όριο, η στρατηγική επέκταση μιας αυτοκρατορίας σε μπελάδες που είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να μην παραχωρήσει τίποτα σε κανέναν. Δεν είναι θέμα υπεράσπισης της ελευθερίας μας, είναι ζήτημα υπεράσπισης της ηγεμονίας τους, της οποίας το ΝΑΤΟ είναι η ένοπλη πτέρυγα που στοχεύει στα κεφάλια μας
Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι «Ναι κύριε», «Yes man», διστακτικοί ή όχι, όταν ξεσπάσει μια κοινωνική κρίση τεράστιων διαστάσεων, με την προϋπόθεση ότι δεν θα μας φτάσει ο ανοιχτός πόλεμος; Θα μας κάνει η υποκριτική δυτική ανωτερότητα να γευτούμε τη δόση της δημοκρατίας που βασίζεται σε ρόπαλα και δακρυγόνα;
Ο μόνος δρόμος για την ειρήνη θα ήταν να αναγνωρίσουμε ότι η δυτική πρωτοκαθεδρία βρίσκεται στη δύση, έχει τελειώσει, ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, ξεκινώντας με την κλιματική κρίση, απαιτούν νέες μορφές συνεργασίας μεταξύ των λαών, πως μια εποχή τελειώνει και μπορεί να κλείσει στο αίμα και στη καταστροφή, ή μπορεί να είναι η αυγή για κάτι νέο. Αλλά αυτή η επίγνωση δεν θα προέλθει ποτέ από εκείνους που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και εκπαιδεύτηκαν να επιδιώκουν τα ηγεμονικά συμφέροντα της μεγαλύτερης δυτικής δύναμης. μόνο οι λαοί, μόνο αυτοί που θεωρούν το παρόν αφόρητο και το μέλλον που μας παρουσιάζουν εφιάλτη, μπορούν να προσπαθήσουν να επιβάλλουν αυτόν τον μετασχηματισμό. Έχουμε τα πάντα να χάσουμε από αυτόν τον πόλεμο, τα πάντα να κερδίσουμε εμποδίζοντάς τον να συνεχιστεί.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος infoaut.org
