Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό μου πρόσωπο. Σε κάθε επαφή φοράω διαφορετική μάσκα. Προχωράω προς την επιτυχία ευέλικτος, προσαρμοσμένος, σαν σπόρος που αφήνει να τον πηγαίνει ο αέρας πέρα-δώθε μέχρι να βρεθεί σε γόνιμο έδαφος.
Όταν βρίσκομαι σε δύσκολη θέση μένω ατάραχος, ακίνητος, φοράω το προσωπείο της απάθειας, προσαρμόζομαι, γίνομαι ένα με το περιβάλλον, αόρατος. Μυστήριο υπάρχει γύρω από μένα. Δεν έχω αντιπάθειες, δεν προκαλώ.
Έχω διαφορετικό χρώμα για κάθε ώρα της ημέρας.
Μου ταιριάζουν όλα, όλες οι αποχρώσεις, δεν έχω πρόβλημα, αρκεί να εξυπηρετούνται τα σχέδια μου. Έχω εξελίξει το καμουφλάζ, έγινε δεύτερη φύση μου. Ανακάλυψα το ταλέντο μου τυχαία όταν ήθελα να δικαιολογήσω σε φίλους οικολόγους το κυνηγετικό όπλο στο σπίτι μου.
Άλλαξα χρώματα, βρήκα το κατάλληλο, το κόκκινο του θυμού που τάχα τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ηθική μου ακεραιότητα.
Εκεί μπροστά έσπασα το όπλο. Κέρδισα… Την επόμενη μέρα αγόρασα άλλο, έτσι κι αλλιώς κυνηγάω πολύ μακριά από την περιοχή μου. Από τότε που έκανε την εμφάνιση το ταλέντο της παραπλάνησης εξασκούμαι συνέχεια, δεν αφήνω τίποτα στη τύχη.
Η πιο σημαντική άσκηση για μένα είναι όταν παίρνω το ανθρώπινο σταρένιο χρώμα-δύσκολη απόχρωση- και κρύβομαι πίσω απ΄το δάκτυλο.
Τα καταφέρνω περίφημα. Τριγυρίζω αθέατος στην πόλη. Η μόνη μου ανησυχία είναι μην συναντήσω άτομα της συνομοταξίας μου. Γίνομαι επιθετικός, μοχθηρός όταν αντιληφθώ άλλους χαμαιλέοντες.
Υπερασπίζομαι την περιοχή μου με νύχια και με δόντια.
Δεν επιτρέπω σε κανέναν να περιορίσει το ζωτικό μου χώρο. Χρειάζομαι μεγάλο κοινό για τις παραστάσεις μου. Δεν μπορώ να υπάρξω αλλιώς. Τα Σάββατα θα με βρείτε σε πολυσύχναστους πεζόδρομους. Φοράω σκούρο μπλε κουστούμι, με δείχνει σοβαρό.
Στο πρόσωπο το χρώμα της φιλανθρωπίας. Ψάχνω κομπάρσο για το σόου. Ένας ζητιάνος. Στέκομαι δίπλα του, το χρώμα μου τον παραπλανεί, πιστεύει πως θα είμαι γενναιόδωρος μαζί του. Επιδεικτικά ανοίγω το πορτοφόλι, βλέπει τα χαρτονομίσματα.
Ανοίγω το τσεπάκι με τα κέρματα του δίνω το μικρότερο σε αξία. Όλα εντάξει, ο οβολός μου κάνει θόρυβο…
Όσοι με ξέρουν λένε πως έχω ψυχρό αίμα.
Δεν ξέρω, ίσως να ΄χουν δίκιο.
Κάποιες φορές βρίσκω φολίδες στο μαξιλάρι μου…
