Πως να αγωνιστούμε για άλλους κόσμους (β’)

Ιστορικός, συμπρόεδρος του Συλλόγου, dell’Association pour la défense des terres, για την υπεράσπιση των γαιών, που υποστηρίζει και οικονομικά το κίνημα Los Soulèvements de la Terre είναι ένας από τους συγγραφείς του συλλογικού βιβλίου On ne dissolu pas un Uprising  Δεν μπορούν να διαλύσουν ένα Ξεσηκωμό (Seuil, ιούνιος 2023).

Η ανησυχία για μια εδαφική αγκύρωση των αγώνων είναι ήδη έντονη από την εμπειρία πολλών δεκαετιών, οι Soulèvements μαρτυρούν μια νέα φάση που σκοπεύει να ξεπεράσει έναν υπερβολικό κατακερματισμό των δυνάμεων. Το κίνημα συνεπάγεται την ανάγκη για οργάνωση και συντονισμό σε μεγαλύτερη κλίμακα, χωρίς να χάνεται τίποτα από τη μοναδικότητα των τοπικών εμπειριών. Μετατρέπει επίσης τη χρονικότητα αυτών των αγώνων, διαρθρώνοντας τις δράσεις σε διαδοχικές σεζόν, που ανακοινώνονται κάθε έξι μήνες, γεγονός που καθιστά δυνατή την αντιμετώπιση των τάσεων της εποχής που »τρέχουν», για καλύτερη προσαρμογή μακροπρόθεσμα, με μεγάλα σωρευτικά αποτελέσματα.

Έτσι, οι Soulèvements ξεδιπλώνουν ένα έργο σύνθεσης που επιτρέπει τη σύνδεση διαφορετικών περιβαλλόντων και διαφορετικών μορφών πάλης, που προκύπτουν για παράδειγμα από τον ακτιβισμό του κινήματος για το κλίμα, τους αγώνες ενάντια στα μεγάλα έργα, τον αγροτικό συνδικαλισμό ή ακόμα και τα αυτόνομα ρεύματα. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η σύνδεση με την Paysanne Confédération-Αγροτική Συνομοσπονδία, και ένα από τα δυνατά σημεία των Soulèvements είναι αυτό της σύνδεσης των εδαφικών αγώνων με το ζήτημα της γης, με την ανησυχία ενός συγκεκριμένου κινήματος για την ανάκτηση της γης ώστε να την αρπάξουν από τις μεγάλες εταιρείες αγροτοβιομηχανίας, και να προωθήσουν, αντιθέτως, μια πραγματική ανάπτυξη της αγροτικής γεωργίας.

Τέλος, το τρίτο στοιχείο αφορά το γεγονός της ανάληψης πιο «επιθετικών» μεθόδων δράσης. Μετά το κύμα των μεγάλων πορειών για το κλίμα, και ενώ η χρήση καθαρά συμβολικών ενεργειών δείχνει τα όριά της στα μάτια ορισμένων νέων, οι Soulèvements προσφέρουν μια πιο ριζοσπαστική επιλογή, προτείνοντας να δρουν άμεσα για να μπλοκάρουν όσο το δυνατόν περισσότερο την εξάπλωση υποδομών και δραστηριοτήτων «οικοκτόνων».

Δεν είναι ακριβώς αυτή η πιο «προσβλητική-επιθετική» καταγραφή που προσφέρεται στην αναζωπύρωση της αστυνομικής καταστολής;

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να τονιστεί ότι οι Soulèvements αναπτύσσουν πολλαπλούς τρόπους δράσης, και όχι μόνο έναν. Καθοριστικές όσο και εορταστικές ενέργειες πολλαπλασιάζονται, όπως είδαμε, για παράδειγμα, στη διαδήλωση στην επίμαχη διαδρομή του αυτοκινητόδρομου μεταξύ Τουλούζης και Castres, με έναν αγώνα παρωδία «αγωνιστικών αυτοκινήτων-βολίδων κούρσας», το ένα πιο αργό από το άλλο. Ή πάλι κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης ενάντια στην περιφερειακή οδό του αυτοκινητόδρομου της Ρουέν, στο δάσος του Bord, με καρφώματα δέντρων για να αποτραπεί η υλοτόμησή τους, καθώς και με τη δημιουργία μικρών λιμνών για την αναπαραγωγή προστατευόμενων ειδών, όπως περιέγραψε ο φιλόσοφος Antoine Chopot ως «την πρώτη μαζική νατουραλιστική δράση».

Γεγονός παραμένει ότι αφήνεται να εννοηθεί, γίνεται αποδεκτή δηλαδή η χρήση περισσότερων προσβλητικών-επιθετικών πράξεων. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε η έννοια του «αφοπλισμού», για να ορίσει μια ενέργεια που αποσκοπεί στο να καταστήσει ανενεργό ένα «όπλο μαζικής καταστροφής», όπως το σκυρόδεμα, το οποίο συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στις εκπομπές CO2 και στις διαδικασίες που καταστούν τα εδάφη τεχνητά, αφύσικα. Αυτός ο όρος, περισσότερο από εκείνον της «δολιοφθοράς», έχει το πλεονέκτημα ότι αναδεικνύει τη δικαιολογία αυτής της ενέργειας, που δεν είναι η καταστροφή, αλλά η αποτροπή της καταστροφής.

Με αυτόν τον τρόπο, βοηθά επίσης να ξεδιαλυθεί η κατηγορία της «βίας», την οποία η κυβέρνηση και τα περισσότερα ΜΜΕ βοηθούν να καταστήσουν ένα όλον ομοιογενές, γεγονός που επιτρέπει ενοχλητικούς συνδυασμούς-συνδέσεις. Η έννοια του αφοπλισμού μας επιτρέπει να εννοούμε ότι η πρώτη βία είναι αυτή ενός παραγωγικού συστήματος που εκθέτει δισεκατομμύρια ζωντανά όντα στη θανατηφόρα ρύπανση και στις πολλαπλές συνέπειες του κλιματικού χάους.

Η πρακτική του αφοπλισμού δεν μπορεί να διαχωριστεί από μια μάχη νοήματος, η οποία πάντα συνεπάγεται τη διαπίστωση της νομιμότητας των ενεργειών που πραγματοποιούνται και την κατανόηση του. Αυτές οι πράξεις αφοπλισμού παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αναλογικές και εκτελούνται σε χαμηλή ένταση, χρησιμοποιώντας απλά εργαλεία όπως κοπτήρες ή αγγλικά κλειδιά – και όχι, για παράδειγμα, τα εκρηκτικά που συνδέονται πιο άμεσα με το φαντασιακό της δολιοφθοράς.

Και μετά, η υποτιθέμενη «βία» που η κυβέρνηση επιδιώκει να καταλογίσει στο les Soulèvements δεν στοχεύει ποτέ ανθρώπους, κάτι που δεν ισχύει για τους «ακτιβιστές» του αγροτοβιομηχανικού συμπλέγματος που δεν διστάζουν να αναλάβουν σωματική δράση εναντίον των υπερασπιστών του περιβάλλοντος, να απειλήσουν με απαγωγή συγκεκριμένο δήμαρχο ή να μπλοκάρουν τους τροχούς των αυτοκινήτων δημοσιογράφων που αμφισβητούν τις πρακτικές τους.

Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλοςcomune.info    συνεχίζεται