Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς το θέμα δεν είναι ο εμβολιασμός των εκπαιδευτικών, που άλλωστε στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν εμβολιαστεί για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο για τους ίδιους και τους οικείους τους.
Να μιλήσουμε για την αραίωση των μαθητών στις τάξεις με βάση τα τετραγωνικά των αιθουσών, που δεν υπάρχει. Σχεδόν το σύνολο των τμημάτων έχουν πάνω από 20 μαθητές, συχνά 25, και μάλιστα σε πολύ μικρές αίθουσες, όπου η εφαρμογή των “υγειονομικών πρωτοκόλλων” είναι αδύνατη. Ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχουν αίθουσες διαθέσιμες τα τμήματα παραμένουν πολυάριθμα, γιατί η απάντηση είναι “αυτό λέει ο νόμος”.
Να μιλήσουμε για την ανίχνευση με ευθύνη του ΕΟΔΥ που είναι ανύπαρκτη. Και μη μου πει κανείς για τα σέλφ τεστ των μαθητών, που είναι αναξιόπιστα και που συχνά δεν γίνονται καν, αλλά “δηλώνονται” τύποις. Μη μου πει κανείς για τα πληρωμένα τεστ των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών, που τους παρακρατείται ένας σκασμός λεφτά για υγειονομική περίθαλψη, που δεν έχουν. Μη μου πει κανείς για τα ανύπαρκτα δωρεάν τεστ σε εμβολιασμένους εκπαιδευτικούς, που μπορεί επίσης και να νοσήσουν και να μεταδόσουν.
Να μιλήσουμε για την καθαριότητα που είναι υποτυπώδης. Εργαζόμενοι συμβασιούχοι μειωμένου ωραρίου στην πλειοψηφία τους, που αυτονόητα δεν μπορούν να καλύψουν τις σχολικές μονάδες σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας τους.
Για πολλά να μιλήσουμε…αν θέλουμε πραγματικά τα σχολεία μας να είναι ΑΣΦΑΛΗ και να σταματήσουμε να παίζουμε το παιχνιδάκι αυτών, που με την πρώτη ευκαιρία θα τα εκκενώσουν ταΐζοντας τη νέα γενιά με την μπαρούφα της τηλεκπαίδευσης. Να μιλήσουμε για την πραγματική ΕΥΘΥΝΗ, γιατί αυτό είναι η “ατομική μας ευθύνη”.
*Η Ειρήνη Ασβεστά είναι νηπιαγωγός και μέλος της διοίκησης του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Ν. Καβάλας
