Γενοκτονία Ποντίων, μία από τις πολλές της Τουρκίας: Γράφει ο Θωμάς Καρακάσης

Ο όρος “γενοκτονία” είναι σχετικά νέος, και αναφέρεται σε εκείνες τις «στοχευμένες ενέργειες σε βάρος συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, με σκοπό την καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας».

Ιστορικά στην Ευρώπη δυο έθνη είναι γνωστά για τις γενοκτονίες τους σε βάρος άλλων Εθνών.

Το Τουρκικό και το Γερμανικό έθνη. Στη Τουρκία αυτές συνέβησαν από το 1913-1922, σε βάρος των χριστιανικών Εθνών της (Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυροχαλδαίων), και στις οποίες έχουνε αναφερθεί και σχολιάσει επανειλημμένα και τούρκοι ιστορικοί, αλλά χωρίς ποτέ αυτές ν’ αναγνωρισθούνε επίσημα από το τουρκικό κράτος.

Αρχικοί σχεδιαστές και εκτελεστές των γενοκτονιών των χριστιανικών Λαών της Τουρκίας, ήτανε οι στρατιωτικοί μέλη του Σωματείο Ένωσης και Πρόοδος.

Οι γνωστοί Νεότουρκοι, οπαδοί του Μουσταφά Κεμάλ, και σήμερα γνωστοί ως Κεμαλιστές, οι οποίοι στο συνέδριο τους τον Οκτώβριο του 1911 στη Θεσσαλονίκη αποφάσισαν την εξόντωση των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων και τη βίαιη τουρκοποίηση των χριστιανικών πληθυσμών.  Στις ηγετικές θέσεις των Νεότουρκων μαζί με τον Μουσταφά Κεμάλ, ήτανε ο Εμβέρ πασάς, ο Τζεμάλ πασάς και ο Ταλαάτ πασάς, όλοι τους επηρεασμένοι από τη Γερμανική στρατιωτική ιδεολογία της εποχής του Κάϊζερ.

Εμπνευστής και καθοδηγητής τους ο Γερμανός συνταγματάρχης Όθων Λίμαν φον Σάντερς, που έγινε Αρχιστράτηγος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρηματοδότης τους , η Deutsche Bank που τους παρείχε άφθονα κεφάλαια.

Κοινός σκοπός των παραπάνω, με τον οποίο συμφωνούσε και ο τότε σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β΄, ήτανε προκειμένου να διασωθεί το τουρκικό κράτος από τις συνεχόμενες ήττες του στους Βαλκανικούς και στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, να περιοριστεί αυτό μόνο στη χερσόνησο της Μικράς Ασίας και στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης, τις οποίες θα μετατρέψουνε σε  αποκλειστικά τουρκοποιημένη περιοχή.

Αυτό θα το επιτύγχαναν με εξοντωτικές μετακινήσεις πληθυσμών, και ταυτόχρονη εκκαθάριση των περιοχών από τους Έλληνες, Αρμένιους, Ασσύριους, Εβραίους, κλπ. Αρχικά θύματα οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης και της Δυτικής Μικράς Ασίας, που στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 1914 γίνανε στόχοι τεράστιων  βιαιοτήτων από μηχανισμούς του τουρκικού κράτους και παρακράτους.

Οι πρώτοι διωγμοί κατά των Ελλήνων είχανε στόχο να εκδιωχθούν προς την Ελλάδα για να υπάρξει η αντίστροφη είσοδος μουσουλμάνων, Αλβανών, Βόσνιων, προς τη Τουρκία. Στη συνέχεια για όσους Έλληνες, Αρμένιους, κλπ  δεν φύγανε, άρχισαν οι διώξεις, οι εξορίες, οι φυλακίσεις κλπ. 1.000.000 Έλληνες από τα 2.100.000, και 1.500.000 Αρμένιοι από τα 1.630.000 περίπου εξοντώθηκαν. Τόνοι κονιορτοποιημένων οστών από αυτούς τους ανθρώπους φορτωνόντουσαν σε πλοία στα Μουδανία με προορισμό Γαλλικές βιομηχανίες στη Μασσαλία.

Η απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ, σε μη τούρκους πολίτες του,  είναι αποτελέσματα της ιστορικής διαδρομής του, και της διαχρονικής παιδείας και πολιτισμού του.

Οι σημερινοί και παλαιότεροι τούρκοι, διαπαιδαγωγούνται και διδάσκονται ότι είναι ένα έθνος κατακτητικό, απόγονοι τουρκικών φυλών που ήρθανε από τα βάθη της κεντρικής Ασίας, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα για να εγκατασταθούν στις πλούσιες πεδιάδες της Μικράς Ασίας, μεταφέροντας όμως μαζί τους και τους τρόπους επιβίωσης και συμπεριφοράς της στέπας.

Η κατάκτηση και η εξολόθρευση των άλλων εθνών ιδίως των μη μουσουλμανικών ήτανε τρόπος ζωής και υποχρέωση κάθε πιστού τούρκου. Τον προηγούμενο αιώνα τα είδαμε στη Σμύρνη, στην Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη.

Το είδαμε στην Κύπρο. Αυτόν τον αιώνα τα είδαμε στους απανταχού Κούρδους, στη βόρεια Συρία, το βόρειο Ιράκ. Ένα παρόν αντιγραφή του παρελθόντος, που δεν μας προϊδεάζει για κάτι θετικό στο μέλλον.

Ένας πολιτισμός καταστροφέας άλλων πολιτισμών και όχι δημιουργικός, που δυστυχώς ασκεί μεγάλη έλξη στη κοινωνία της Τουρκίας. Έτσι αρχίσανε και συνεχίζουνε μέχρι σήμερα, από τον Κεμάλ μέχρι τον Ερντογάν, την ίδια τακτική και συμπεριφορά προς τα άλλα έθνη. Αυτό δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον.

Ας μην το ξεχνάμε εδώ στην Ελλάδα: Η Τουρκία ανεξάρτητα καθεστώτος και κυβερνήσεων καταλαβαίνει μόνο μια γλώσσα. Αυτήν του ισοδύναμου κόστους γι’ αυτήν, σε ότι κάνει σε άλλους. Μόνο έτσι θα μπορούνε τα γειτονικά της κράτη να είναι ασφαλή.

ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ