Σώθηκε η ζωή, χάθηκε το βιός

Η βαθιά πληγή που άφησε το Μάτι θα μας ακολουθεί φαίνεται για πολύ καιρό ακόμη. Πάντα θα γίνεται αναφορά σε εκείνη την ανείπωτη τραγωδία και θα αποτελεί πάντα μια αρνητική σταθερά, μια σταθερά θανάτου που θα ακολουθεί και θα στοιχειώνει στο διηνεκές τις όποιες πολιτικές αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών.

Έγινε λοιπόν φανερό ότι και στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στην Εύβοια, στην Αττική, στην Ηλεία και αλλού, η κυβέρνηση ξεκινούσε την αντιμετώπισή τους και την καταπολέμησή τους με γνώμονα το Μάτι. Να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές. Αυτό ήταν το γενικό πρόσταγμα. Βέβαια η φωτιά στο Μάτι είχε εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Ξεκίνησε ξαφνικά την ώρα που έπνεαν ισχυρότατοι άνεμοι και κατέβηκε μέσα σε λίγη ώρα μια πλαγιά, αιφνιδίασε τους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι αναζητώντας διέξοδο βρήκαν αποκλεισμένη τη λεωφόρο Μαραθώνος αλλά κλειστές και τις περισσότερες διεξόδους προς τη θάλασσα από τους ιδιοκτήτες των παραθαλάσσιων σπιτιών και οικοπέδων υπό την ανοχή, επί δεκαετίες ολόκληρες, των αρμοδίων δημοσίων ελεγκτικών οργάνων.

Η κυβέρνηση λοιπόν στις πρόσφατες πυρκαγιές επέλεξε την εξαντλητική χρήση του 112 για την εκκένωση των χωριών ώστε να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές. Κι έτσι οι άνθρωποι έσωσαν τη ζωή τους αλλά έχασαν το βιός τους. Και η πατρίδα έχασε1,1 εκατομμύρια στρέμματα δασικής έκτασης.

Έλα όμως που οι ειδικοί διαφωνούν με την υπερβολική χρήση του 112 και των εκκενώσεων. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Γαβριήλ Ξανθόπουλου ο οποίος είναι διευθυντής Ερευνών στον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό «Δήμητρα» και του Ινστιτούτου Μεσογειακών και Δασικών Οικοσυστημάτων. «Η συλλήβδην εκκένωση οδηγεί στην αύξηση των καταστροφών», λέει ο κ. Ξανθόπουλος.

Αλλά και η ίδια η ζωή απέδειξε ότι όπου οι άνθρωποι δεν πειθάρχησαν στις προσταγές της πολιτείας για εκκενώσεις, κατάφεραν να σώσουν σπίτια, περιουσίες, ζώα, δένδρα.

Είναι όμως σωστό αυτό; Είναι ασφαλές; Δεν πρέπει να πειθαρχούμε στις εντολές μιας συντεταγμένης πολιτείας και μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι το υπέρτατο αγαθό;

Ναι όλα αυτά ισχύουν και έτσι οφείλουμε να λειτουργούμε σαν πολίτες ενός ευνομούμενου κράτους. Αρκεί να μας πείθει η εκάστοτε κυβέρνηση ότι λειτουργεί με γνώμονα την ασφάλεια και το συμφέρον των πολιτών και όχι με πρόταγμα το πολιτικό και επικοινωνιακό όφελος.

Και στην προκειμένη περίπτωση, νομίζουμε, ότι η κυβέρνηση λειτούργησε με γνώμονα το Μάτι και όχι εξειδικεύοντας και αντιμετωπίζοντας την κάθε περίπτωση με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Θόδωρος Θεοδωρίδης