Κείμενο του Μανόλη Βονικάκη με αφορμή την απόφαση του δικαστηρίου για το Δ. Λιγνάδη

Να το δεχτώ ότι οι ηθοποιοί δεν απονέμουν δικαιοσύνη, και τούτο είναι δουλειά των ελληνικών δικαστηρίων, ωστόσο να τονίσουμε και κάτι ακόμη βασικότατο:

Στο Κράτος Δικαίου, τη Δικαιοσύνη δεν την απονέμει ούτε και το πλυντήριο της εκτελεστικής εξουσίας που λέγεται  απολύτως ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη δημοσιογραφία! Για να μην ξεχνιόμαστε, που μου βγήκατε κάποιοι με ένα μικρόφωνο στα χέρια και μου ερμηνεύεται τη διάταξη του άρθρου 497 ΚΠΔ και λέτε ότι μπούρδα σας κατέβει στο τηλεκατευθυνόμενο από την επίσημη προπαγάνδα μυαλό σας.

Η κοινωνία και πολλώ δε μάλλον οι ηθοποιοί εν προκειμένω, έχουν όχι απλώς συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αλλά ιερή υποχρέωση να στηλιτεύουν την αυθαιρεσία, την ανισότητα, την αδιαφάνεια ….. την απονομή δικαιοσύνης  αλά καρτ!

Επειδή πολύ μελάνι έχει χυθεί για το ζήτημα χορήγησης του ανασταλτικού αποτελέσματος από το πρωτόδικο δικαστήριο ΜΟΔ Αθηνών στην ασκηθείσα έφεση του Λιγνάδη επί τη βάσει του 497 παρ. 8 ΚΠΔ, ας επισημάνουμε τα κάτωθι :

Η συγκεκριμένη διάταξη ισχύει με τη συγκεκριμένη νομοτυπική της μορφή ήδη από το 2010, το νομοτεχνικό της κέλυφος παρέμεινε άθικτο και με την τροποποίηση του 2019, η οποία ισχύει μέχρι σήμερα παραμένει ως βασική προϋπόθεση που ουχί σωρευτικώς αλλά διαζευκτικώς θα πρέπει να συντρέχει προκειμένου ΝΑ ΜΗΝ χορηγήται το ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση η ιδιαίτερη επικινδυνότητα του δράστη. Έννοια θολή, αυθαίρετη, μη μετρήσιμη, έννοια πασπαρτού, έννοια εργαλείο στα χέρια του εκάστοτε δικαστή που κρίνει κατά το δοκούν. Ας σταθούμε σε αυτή την έννοια στη συγκεκριμένη υπόθεση!!!!!

Το δικαστήριο ουσίας πρώτου βαθμού, που τον καταδίκασε για 2 βιασμούς σε ποινή καθείρξεως 12 ετών συνολικά χωρίς κανένα ελαφρυντικό ( και έχει και αυτό τη σημασία του) του χορηγεί με πλειοψηφία ( και αυτό έχει τεράστια σημασία ) και όχι ομόφωνα με τις ψήφους της Προέδρου, ενός τακτικού δικαστή και 2 ενόρκων, ανασταλτικό στην έφεση διότι κρίνει ότι δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και ότι εάν αφεθεί ελεύθερος δεν θα διαπράξει νέες αξιόποινες πράξεις !!!!

Ας σταθούμε σε αυτό το σημείο, δεν θα σχολιάσω ότι ήδη αυτή η αόριστη έννοια στην περίπτωση Λιγνάδη ( ιδιαίτερη επικινδυνότητα) ζυγίστηκε, σταθμίστηκε, αξιολογήθηκε και κρίθηκε στο στάδιο της προδικασίας, όταν υπήρχαν αποχρώσες ένδειξης ενοχής και το τεκμήριο αθωότητας λειτουργούσε υπέρ του, αλλά από την άλλη, η σκοπιμότητα και το momentum προς όφελος της Κυβέρνησης ήταν να οδηγηθεί ο συγκεκριμένος άμεσα στη φυλακή και μάλιστα με ένταλμα σύλληψης, ενώ προηγουμένως ο ίδιος είχε επισκεφτείς το συνήγορο του το ΑΤ του τόπου κατοικίας του, όχι δεν θα σχολιάσω αυτή τη σκηνοθετημένη φιέστα, θα πω μόνον ότι  το δικαστήριο ουσίας που σαφώς έχει την απόλυτη ελευθερία να επανεκτιμήσει το ζήτημα της ιδιαίτερης επικινδυνότητας, και δη η Πρόεδρος και ο τακτικός δικαστής που τελικά κρίνανε ότι πρέπει να χορηγηθεί αναστολή:

Αγνοήσανε και διαφωνήσανε επί της ουσίας με την τετράκις επεκφρασμένη δικαστική κρίση, επί του θέματος για την ιδιαίτερη επικινδυνότητα του Λιγνάδη, (μια φορά το θέμα κρίθηκε στο ένταλμα σύλληψης του, δύο φορές στο παραπεμπτικό του βούλευμα και στη διατήρηση της προσωρινής του κράτησης στους 6 και 12 μήνες προσωρινής του κράτησης του, και μια φορά από τον τακτικό δικαστή ουσίας που μειοψήφησε στην εν λόγω δίκη.

2. Δεν σταθμίσανε τη κατά συρροή, κατά συνήθεια και σε βάθος χρόνου τέλεση του ίδιου αδικήματος από το δράστη, που καταδεικνύει ροπή του προς το συγκεκριμένο αδίκημα.
3. Η ηθικοκοινωνική απαξία του συγκεκριμένου κακουργήματος του βιασμού ανηλίκων σε συνδυασμό με τον συγγνωστό υπερχειλή αποτροπιασμό και αγανάκτηση της κοινής γνώμης, έπρεπε και μολονότι η διάταξη του 497 ΚΠΔ δεν τα ενθυλακώνει στον πυρήνα της, να λαμβάνονται υπόψη από το δικαστήριο ουσίας και η δικαστηριακή πρακτική δηλοί ότι πάντοτε λαμβάνονται κατά τη χορήγηση αναστολής !!!!!

Αυτή την κρίση λοιπόν των 2 τακτικών δικαστών και των 2 ενόρκων, έχει η κοινωνία κάθε δικαίωμα να αξιολογεί όταν ο δράστης λόγω της κοινωνικής του θέσης, των γνωριμιών του, των επαφών του με την εξουσία τυγχάνει ευνοϊκής μεταχείρισης από το Δικαστήριο ουσίας!!!! Άλλως δεν έχουμε δημοκρατία αλλά «πεφωτισμένη» ολιγαρχία των ισχυρών που  εργαλειοποιούν όλες τις εξουσίες κατά το δοκούν!!!!

ΥΣ το κράτος Δικαίου έχει βάναυσα βιαστεί από όλες τις ελληνικές Κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα !!!!!

*Ο Μανόλης Βονικάκης είναι δικηγόρος Καβάλας